Dag 31, Zondag 18 Oktober, 2009

Vanmorgen hebben we de laatste hand gelegd aan het schoonmaken van de camper en het inpakken van de koffers. Om half 9 waren we bij Maui om de camper in te leveren, hij was schoner dan toen we hem meekregen, Ittie vertelde de medewerkster 'I even cleaned the roosters', ze had de roosters van de airco schoongemaakt. We hebben een taxi laten bellen die ons naar het station East Perth heeft gereden, waar we om 9 uur waren. De check in balie ging open om half 10 en om half 12 mochten we de trein in, we hebben een cabine met een zitbank, kastjes, een stapelbed, wc en douce. Gelukkig is er 220V aanwezig zodat we onze Hi Tech apparatuur kunnen bijladen. De eetzaal en lounge zijn prachtig, net zoals je in die oude films altijd ziet. De lunch was ook wel lekker, een lamspasteitje met muffins na, het blijkt dat we voor het drinken moeten betalen, dat wordt nog een strijd want we zijn het daar niet mee eens, bij ons aan het tafeltje zitten Duitsers en die dachten ook dat het drinken inbegrepen was dus die zijn ook niet blij. De drankjes bij de lunch hebben we in ieder geval al for free. We hebben al a lot of fun met het personeel, ze zijn heel aardig en hebben humor. Om 6 uur Dinner, was zeer lekker, ik had een of andere vis uit tasmanië en Ittie had een stuk dood varken. We hebben voor vanavond een tour geboekt maar het wordt steeds later en het is freezing en onze jassen en lange broeken zitten in de bagagewagon, helemaal achter in de trein. Ittie heeft al geregeld met haar vriend de trein manager dat ze er straks wat uit mag halen, hetgeen zeer unusual is. Onze buren hebben het gootsteentje verstopt en de klusjesman is daar mee bezig, Ittie staat er natuurlijk weer met de neus bovenop te wiespraten. We zitten regelmatig in de Lounge te slapouwehoeren met Al (die ook een geweldige humor heeft, hij heeft overal een antwoord op en heeft regelmatig het laatste woord) Ook zitten er regelmatig twee oudere dames die helemaal in de kreukel liggen om Ittie, helemaal toen ze vanavond zelf bijna in de broekpiste van het lachen. Als ik al dat slapgeouwehoer hier moet neertypen moet ik meer webspace huren maar zowat de hele lounge zat vanavond al 'There's a hole in my bucket' en 'Frere Jacke' te zingen in cano onder leiding van Ittie, dan weten jullie wel genoeg. De tour s'avonds was wel leuk maar iedereen zat in de bus te gapen, het was al bijna 24 uur en iedereen was vroeg opgestaan deze morgen. Het was pikkedonker en er was geen kip meer op straat maar de mine pit was wel leuk.Dit is een goudmijn, een gat van 400 meter diep, 2 km breed en 4 km lang, men werkt hier 24-7 het was helemaal verlicht en dezelfde grote trucks die we in Tom Price zagen reden er als dinky toys rond. Om een uur of 1 waren we weer op de trein en zijn we maar naar bed gegaan, we hebben de klok een uur vooruit moeten zetten naar Adelaide tijd, de trein heeft nog een tijd lang stil gestaan en net toen we de slaap te pakken hadden ging hij weer rijden. Niet zo goed geslapen dus,het bed ligt wel goed maar het beweegt wat en om 7 uur moeten we weer ontbijten, we hebben niet eens een avond borrel gehad ;-)

Ittie vraagt de kok wat we eten vanavond	Us for the trein	Ittie en Al, haar rookpal
Een blije Ittie in onze coupe	The Mine Pit	The Mine Pit

Dag 32, Maandag 19 Oktober, 2009

Gelukkig heeft Ittie ons niet verslapen vanmorgen dus waren we mooi op tijd en konden we zelf een tafeltje uitzoeken, we zitten nu elke keer met andere mensen aan tafel te eten, dat is wel zo gezellig. Zoals wel te verwachten is heeft Ittie de hele trein alweer op stelten, we zijn na het ontbijt de hele trein naar voren gelopen tot we bij een prive wagon niet verder meer mochten, iedereen die we voorbijkwamen vertelde Ittie dat we een wandeling naar Sydney aan het maken waren, en op de terugweg, dat we er niets langs mogen en dat we maar weer naar Perth lopen. Daarmee heeft ze de lachers wel weer op haar hand. Als er nu iemand door de trein loopt vragen we, are you going to Perth of Sydney? afhankelijkvan de looprichting. Een man met een poolse achtergrond (die niet snapt waarom iedereen hem vraagt where are you from omdat hij al vanaf zijn derde in Australie woont en hier dus pracktisch geboren is, maar een accent heeft of hij gisteren uit Rusland is gekomen) stelde vanmorgen al voor dat Ittie maar voor de omroepinstallatie van de trein moest praten, dan kon ze de hele trein vermaken. Na de lunch, waarbij we Al bij ons aan tafel hadden stopte de trein in Cook, hier wonen nog maar 4 mensen, 15 kippen, een haan 2 honden, 20 Dingo's en 3 millioen vliegen ( ik heb ze niet nageteld) in de middle of noware, we mochten er even uit om de spookstad te bezichtigen, de meesten maakten eerst van de gelegenheid gebruik om de loc. even op de foto te zetten want Cook heeft geen perron dus kun je een mooie kiek maken van de trein. Daarna even door het dorp gelopen, er staan nog een aantal huizen maar de meesten zijn dus leeg, de school is gesloten, het ziekenhuis is dicht, het zwembad zit vol gravel en de brandweer kazerne is leeg. Er staat een bord, Our hospital needs your help, get sick. In de school stond een luik open dus ben ik ff naar binnen gekropen om een foto van het klaslokaal te maken, verder is het hier maar een dooie boel. Toen de sirene ging omaan te geven dat we gingen vertrekken zijn we weer aan boord geklommen en nu rijden we weer richting Adelaide. We werden net gefeliciteerd dat we het langste spoorwegtraject zonder bochten ter wereld hebben bereden, 478 km lang, Ittie lag even te dutten en werd van schrik wakker, hé een bocht? Voor de liefhebber hier nog wat feitjes, de trein bestaat uit 26 wagons en een loc. en 644 meter lang. Ittie heeft zojuist een pak toastjes van de kok afgetroggelt en komt daar heel triomfantelijk mee onder het vest de cabin binnen.

Ittie has	a lots of fun	The Indian Pacific
Ittie steekt de Mainstreet over	Noodkreet voor the Hospital	Het schoolgebouw
Het klaslokaal	Ittie wilde een duik nemen	The old Prison

We're having a great time down under! ;-)

Laat ons a.u.b. even weten wat je er van vond in ons gastenboek!!