Dag 6, 22 September, 2003.

Vanmorgen waren we laat wakker voor ons doen, Ittie was helemaal van slag, en toen ontdekte ze tot overmaat van ramp ook nog dat ze haar Australië hoed kwijt was. Alles afgezocht, het restaurant, de bar, de kamer, maar niet meer teruggevonden. Marieke heeft met de manager afgesproken dat hij vanmiddag de barman zal vragen en als die hem heeft zal hij haar bellen. Na het ontbijt zijn we naar Uruapan gereden waar een schitterend nationaal park is. Hier werden we rondgeleid door een gidsje van 13 jaar oud, deze jongetjes doen een proefwerk op school, en als ze een goed cijfer halen mogen ze een dag gidsen in het park. Hij sprak alleen Spaans dus Marieke heeft het meeste vertaald. Het kereltje heette Alexandro en was een kleine charmeur die Ittie gelijk inpakte omdat hij op Jimmy leek van vroeger Hij had zo'n te grote spijkerbroek aan met het kruis heel modern tussen de knieën, Ittie kon het niet nalaten om steeds zijn broek op te hijsen. Daar kon hij de humor ook wel van in zien.. De fooien die hij kreeg moest hij afdragen aan de school, dus hebben we hem wat extra geld voor zijn verjaardag gegeven  hij wordt volgende maand 14.( Ik Ittie, hoorde van Ellen dat hij helemaal idolaat was van Catharines , omdat hij zo groot was, hij bekeek Katje van top tot teen). Nu wat dat betreft is Catharines echt, de grootste op dit moment in Mexico. (Alle Mexicaanse vrouwen willen met hem dansen. of op de foto met hem).  Het was een schitterend park met allerlei watervallen en stroompjes, er doken mensen van de rotsen af voor geld en een jongen dook geld op uit de stromende rivier wat wij naar beneden gooiden. In het park was ook een forellen kwekerij, hier komen dus die forellen weg die we gisteren in het restaurant hebben gegeten. Hierna hebben we wat gegeten in een schitterend hotel restaurant dat naast het park lag. (zie foto's)

Onze gids Alexandro	Watervallen in het park	Nog meer watervallen
Duiken naar geld	Van de rots duiken voor geld	Waterval.
Forellen kwekerij	Oude boom in het park (de achterste)	Hotel restaurant waar we gegeten hebben

Da de lunch zijn we doorgereden naar Guadalajara. We hadden het liedje van Guadalajara nu al een paar keer gehoord door bandjes op terrassen, en dat melodietje bleef de hele dag in je hoofd zitten. Telkens als we het vergeten waren begon Ittie weer te zingen 'Guadalajaraaa'. Arjan werd er helemaal gestoord van. Na dat we ingecheckt waren in het hotel, zijn we wezen zwemmen op de tweede verdieping, en daarna zijn we de stad ingelopen. De tent die Marieke ons had aanbevolen ging pas om 10 uur die avond open, daar wilden wij niet op wachten dus stelde Ittie voor om naar het plein van de Mariachis te gaan. Dit bleek achteraf geen verkeerde keuze te zijn want we hebben er een fantastische avond gehad. De ober die ons bediende raakte eerst wat in paniek, en de eethuisjes zagen er wat onbetrouwbaar uit. Maar toen we een keer goed zaten begon hij voor ons te rennen en te vliegen, hij sloeg zelfs op het laatst de zwervers bij onze tafel weg. Het eten was achteraf prima. Even verderop zat een Mexicaanse familie die iets te vieren hadden want ze hadden een hoop plezier en zaten steeds met ons te proosten. Op een gegeven moment had Jurjen het idee om een Mariachis band voor hun te organiseren voor 100 peso's. Dat hebben we gedaan en toen konden we helemaal niet meer kapot. Ze wilden met ons dansen en hebben later ook weer een band voor ons geregeld. Al met al een zeer geslaagde avond. Toen we aan het dansen waren heeft Ellen onze ober er ook nog even bijgevraagd, dus dat was leuk. Bert had uno Papa's (patat) besteld, maar die kwamen maar niet. Toen iedereen klaar was met eten kwam de ober met een bordje met precies 3 patatjes er op, we hebben ons bescheurd. Toen we naar het hotel terug gingen wilde de Mexicaanse Mama (Mamalou) beslist telefoonnummers uitwisselen met Ittie, dat hebben we dus maar gedaan. Al met al een zeer geslaagde Mexicaanse feestavond.

Plein van de Mariachis	Mama Lou en Katje	Mariachis in actie
Op de dansvloer	Ittie en Papa Lou	Mexicaanse familie