Dag 4, 20 September, 2003.

Marieke, onze reisleidster heeft de planning wat veranderd omdat ze ons de markt in San Miguel Allende wil laten zien. Na het ontbijt zijn we maar weer eens de stad ingelopen en zijn we de markt overgelopen, je kunt het zo gek niet bedenken of het is hier te krijgen. Bert heeft een mooie sombrero gekocht en Marieke verschillende soorten fruit en kaas om ons te laten proeven. Jurjen en Jetty vonden een mooi kleurig spaarvarken en Ittie een paar zilveren hangertjes. Na een bak koffie in het zelfde restaurantje als gisteren zijn we terug gelopen naar het hotel waar de buschauffeur al op ons stond te wachten. Om een uur of elf zijn we weggereden naar Guana Juato. Deze stad is  tegen berghellingen aangebouwd, een schitterend gezicht en heeft een ondergronds wegennet.  Allemaal tunnels met afslagen links en rechts. Verbazend om te zien er werd tevens geparkeerd. In het begin voordat het daarvoor werd gebruikt, waren het allemaal rivieren waar water doorheen stroomde maar na een overstroming hebben ze het drooggelegd en er wegen van gemaakt. Voor we naar het hotel gingen hebben we de zilvermijn bezocht, boven op de berg, als je in de schacht keek zag je zo'n 800 meter steil naar beneden. Op het moment dat wij er waren waren er mijnwerkers bezig het water uit de mijn te verwijderen na hevige regen. (foto).

De Markt	Benzinepomp, schijnt nog te werken	Mijnschacht	Mijnwerkers

 Na het bezoek aan de mijn zijn we door de bus in het centrum afgezet en naar een terrasje gelopen om te lunchen. Het was hier een gezellige drukte, muziekanten, verkopers en gewone mensen. Ittie werd aangeklampt door iemand met mooie dekens, hij vroeg daar 800 peso's voor. Hij zat er met een brandende aansteker tegenaan om te bewijzen dat het echte wol was. Terwijl we aan het eten waren kwam hij steeds terug met dekens en liet de prijs zakken. Achteraf bleek dat Arjan de boel had zitten op te ruien, want de verkoper kwam met een aanbod voor twee dekens. Toen hij echter gezakt was tot 200 peso's hebben we maar een gekocht, Een echt wollen deken voor 20 euro is niet te duur. Na de lunch zijn we met het sleeptreintje bij de berg opgetrokken. Hier boven staat een enorm beeld die uitkijkt over de stad. Het uitzicht is hier fantastisch. We hebben hier nog een aantal souvenir winkeltjes bekeken en zijn toen met de bus naar het hotel gebracht waar we de rest van de groep weer troffen die naar het mummie museum zijn geweest. (Als ik de foto's van hun heb gekregen plaats ik daar ook nog wel wat van). Dit schijnt ook erg leuk te zijn geweest, het zijn lichamen van mensen die opgegraven zijn omdat hun graven geruimd moesten worden en die om een of andere reden zeer goed geconserveerd zijn gebleven. Volgens Jos en Ellen ( heb je die kadavers nog een sleutelhanger gegeven Jos ?) was het niet eng, je ziet het niet als lichamen. Ittie en ik hebben nog even gezwommen in het zwembad van het hotel. Na douche en een biertje zijn we weer de stad ingelopen, met de sleeptrein naar beneden en naar het terras naast dat waar we 's middags hadden gezeten, het was er uitgaansavond (zaterdag) en hartstikke gezellig. Op het terras naast ons zaten mensen die de hele avond een band lieten spelen (Mariachi's) zodat we de hele avond gratis muziek hadden. Er stond een oud vrouwtje met een schort voor de hele avond te dansen op de muziek. Omdat Ben jarig was geweest (stiekem) hebben wij de band ook voor ons een Mexicaans verjaardagsliedje laten spelen, en als toegift speelden ze Happy birthday to you. Dit was erg geslaagd. Ittie heeft nog even met het oude vrouwtje gedanst en ze is nog even bij ons komen zitten. We hebben haar alle restjes eten toegestopt en ze zat te eten of ze was uitgehongerd. Ze heette Maria Magdalena en kreeg van Marieke een sigaret na. We hebben met z'n allen nog wat geld gelapt en haar dat gegeven, ze was erg blij en gaf ons allemaal een handkus. Toen ze wegliep zei Ittie, nu stapt ze zo in haar Ferrari. We hebben taxi's gezocht (de hele dag rijden ze je van de sokken en nu was er nergens een te bekennen) en zijn door de ondergrondse tunnels terug naar het hotel gebracht. Dit was een belevenis op zich. Het is net of rij je door de riolen heen. Achteraf hoorden we dat er nog al prijsverschillen zaten in de taxi's, de anderen betaalden iets van 25 peso's en wij werden genaaid voor 45 peso's. Terwijl ik dit schrijf realiseer ik me dat we de rit nog niet terugbetaald hebben aan Ben, (sorry Ben en Wies). Zo zijn wij anders nooit, want een liek mens is een riek mens. (Op z'n Leeuwarders) We maken wel even 2 euro over als je je rekeningnummer mailt.

Eten op het terras met jarige Ben	Beeld op de berg	De stad vanuit het hotel