Dag 17 Maandag, 16 Augustus, 2004.

         Vanmorgen weer vroeg ontbeten en de spullen ontdaan van dennennaalden en mieren en achterin de bus gegooid, we zijn vannacht zowat opgevreten door de mieren, hoe die krengen in de tent kwamen zal altijd wel een raadsel blijven, maar het waren er een paar honderd. We zijn vertrokken en hebben de toeristische route richting Telfs Oostenrijk gevolgd, dus weg van de snelweg. We willen naar Telfs omdat daar een kennis van Ittie woont die ze al 25 jaar niet meer gezien heeft. Na zo'n 350 km had ik het wel gehad met schakelen en haarspeldbochten (allemaal bergpaden) en heb ik het roer aan Ittie gegeven. Het was een schitterende rit dwars door de kop van Italië. Bij de grens van Italië mochten we Eva weer begroeten, en heeft zij ons weer door de bergen geleid. Het blijf ideaal want je kunt op je schermpje van te voren zien hoe scherp een bocht is zodat je de snelheid tijdig aan kunt passen. Om een uur of 4 kwamen we in Telfs aan en hebben we een camping opgezocht, er stond er een in de campinggids in het plaatsje Petnau, maar op weg daarheen kwamen we nog langs een camping en zijn daar maar opgereden. Voor bij het huis stond een verwijzing naar de receptie achter op het terrein. Daar stond alleen maar een caravan met voortent met een Belg erin, die zei, 'hebben ze de Hollanders ook weer losgelaten?'. Dat bleek dus de receptie te zijn. Het is een boeren camping, die Belg komt hier al 26 jaar en regelt de receptie voor de boer. Maar we staan vlak bij de wc, hebben stroom, staan op een prachtig vlak grasveldje, en hebben geweldig uitzicht op de bergen. Het ziet er keurig uit hier. Prima douches e.d. een aanrader voor trekkers, en het is nog eens goedkoop ook, 10,50 Euro per nacht, dus Ittie ook dolgelukkig. Nadat we de tent hadden opgezet werden we nog welkom geheten door de Boerin en kregen we een pasje waarmee we korting kunnen krijgen op diverse activiteiten hier in Tirol. (Alle lof dus voor deze camping, die mensen doen echt hun best). Daarna zijn we nog even boodschappen wezen doen in de Lidl, (Ittie weer blij), en er is zelfs een Aldi, alleen heet die Hofer hier. Toen hebben we geprobeerd wat te eten te krijgen, dat viel nog niet mee want op drie eethuizen stond een bordje Heute Ruhetag. Maar uiteindelijk toch een gevonden op 800 meter van de camping. Ik heb een joekel van een Wiener schnitzel gehad en Ittie Forel, heerlijk gegeten en niet duur. In het restaurant hebben we in het telefoonboek het nummer opgezocht van de schoonvader van de oude kennis van Ittie (Pa Hangl) omdat Hans hij er zelf niet instaat. Ittie heeft hem gebeld, maar hij snapte er volgens ons niet veel van, daar kwamen we dus niet verder mee. Toen Marcelle maar gebeld om het nummer voor ons op te snorren, Hans gebeld en een afspraak gemaakt voor morgenavond. Nog een poosje voor de tent gezeten tot het begon te regenen, toen hebben we nog in de voortent gezeten tot onze voeten nat werden en toen zijn we maar op bed gegaan.

Bergen onderweg	en nog eens bergen	Met regen 's avonds gezellig in de tent
Uitzicht vanaf de camping	Ons plekkie	de Receptie compleet met Belg

Dag 18, Dinsdag 17 Augustus , 2004

We zijn vanmorgen na het ontbijt op zoek gegaan naar het gasthof waar we met Hans hebben afgesproken zodat we vanavond niet meer hoeven te zoeken. Na wat zoeken en beklimmen van bergen (met de auto) uiteindelijk gevonden. Het was daar vergeven van de muggen, de deur stond een minuut open en er zaten 25 muggen in de cabine. Na die er uit te hebben gewerkt hebben we maar even een kop koffie gedronken in het gasthof. Het bleek dat de schoonvader van Hans, pa Hangl, daar net 15 minuten geleden was vertrokken, (hij haalt zijn maaltijden daar weg hoorden we later). Omdat Hans en Maria-Louise allebei aan het werk waren hebben we toen de oude baas maar even opgezocht, hij herkende Ittie nog vaag maar gaande het gesprek kwamen er steeds meer herinneringen bij hem boven. Hij was heel blij en zeer vereerd dat we hem kwamen opzoeken, hij is 84 jaar en dementeert een beetje maar heeft een hoop humor. Hij wil vanavond natuurlijk ook graag mee dus hebben we afgesproken dat we naar zijn huis zouden rijden en van daaruit rijden wij dan achter hem aan de bult op. Wij parkeren dan de bus bij het gasthof en Pa rijd ons dan naar de Hex, waar Hans en Maria-Louise wonen. We hebben nog even een paar broden gehaald bij de Lidl, met zonnebloem kernen, zijn we helemaal verzot op, en gaan dan naar de tent om te eten.

Om half 6 zijn we naar pa Hangl gereden, we hadden om 6 uur afgesproken, dan kunnen we daar nog even zitten zei Ittie, maar de oude stond al in de hal met de pet op en was er helemaal klaar voor. We zijn achter hem aan gereden de berg op en hebben de bus bij de gasthof geparkeerd. We zijn bij hem in de auto gestapt, nou dat was lachen. eerst probeerde hij in de twee weg te rijden, en dat wil niet bij een berg op. Toen heb ik hem in de 1 gezet en heeft hij de rest van de weg in de 1 afgelegd met meer toeren dan een F16 motor. En wat voor weg, Ittie had al gezegd, daar rij ik nooit weer, en ik moet vanavond drinken zodat ik niet mag rijden. Het is een onverharde weg van 2,5 meter breed, met haarspeldbochten en een afgrond van een paar honderd meter diep er steil naast. (Ittie heeft dat 25 jaar geleden gereden toen ze nog maar 3 maanden haar rijbewijs had, en kwam met knikkende knieën boven aan.) Pa Hangl bleef even naast de afgrond staan om ons te laten kijken, hij genoot natuurlijk, en had lol voor tien. Uiteindelijk veilig aanbeland en Hans stond ons al op te wachten, hij was echt blij om Ittie weer te zien, alleen had hij geen grijze haren verwacht. Zelf heeft hij rood haar en heeft het heel lang laten groeien. Maria Louise was nog aan het werk en kwam later. Ittie had van te voren de bril al afgezet dus ik zei tegen Hans, dat word janken, en ja hoor, allebei tranen in de ogen. Ze hebben twee mooie dochters waarvan er nog een thuis woont. Ze wonen op een waterkracht elektriciteit centrale, waarvan pa Hangl vroeger de beheerder was, Hans heeft dat van hem overgenomen. Ik heb van Hans even een rondleiding gehad. Schitterende installatie, De centrale bestaat al vanaf 1800 en nog wat, de turbines die er nu instaan dateren van 1932, de schoepen worden aangedreven door een waterstraal met een druk van 18 bar, dat water komt uit een bron die 180m hoger ligt dan de centrale. Door dat water door een buis naar beneden te sturen heb je een waterkolom van 180 M die een druk oplevert van 18 bar. Die turbines draaien al vanaf 1932 continu 24 uur per dag. De lagers zijn glijlagers die draaien in een oliefilm, zijn ook nog nooit vernieuwd. De oude schakelkasten zitten er ook nog in maar doen geen dienst meer, is bijna een museum. Schitterend. Al met al hebben we een hele leuke avond gehad, Hans en Maria hebben veel foto's gezien op de laptop, en Ittie had een filmpje van de kleinkinderen.Gezellig zitten kletsen en om een uur of elf hebben we afscheid genomen en heeft Hans ons weer naar de Gasthof gebracht. Halverwege heeft hij nog even het braamstruikse binnenpad genomen, dat was echt terrein rijden. Morgen naar Nederland.

Het beekje van de Hex	Hans en Maria Louise	De oude zekeringen
Oude hoofdschakelaars	Een van de turbine's	Het was een leuke avond

Maria Louise en	Hans 25 jaar geleden