Dag 25, 11 September, 2002.

8:15 rijden via de toeristische route richting Gosfort. Onderweg koud (it's freezing) en regen. In newcastle reden we verkeerd en kwamen we op het uiterste puntje bij de zee uit wat weer een mooie view opleverde. Bij een Informatie buro weer wat kaarten van de omgeving gehaald, en in Gosfort een camping opgezocht. Vandaag kwamen we de eerste Australiër tegen die we niet iets mochten vragen, Ittie zei "can I ask you something?" waarop de man zei "no!". Ittie was even met stomheid geslagen, maar toen we hem later voorbij reden riep ze "thank you for nothing." Gelukkig vonden we de camping op eigen kracht. Op de camping werden we op onze plaats gewezen door iemand die Ittie een Wielenpóle figuur noemde, in Nederland was zo iemand een sloperij begonnen, maar hij was wel heel aardig. We dachten nu een rustige camping te hebben gevonden maar blijkt er weer een trein zowat onder de camper door te rijden. Afijn, lekker gegeten (broodje kipburger) en even gelegen, toch vermoeiend dat rijden door die steden en over die bulten. O ja de verwarming is aan, waarom? It's freezing, zijn we niet meer gewend na al die weken, vandaag voor het eerst de lange pants (broek) en een jasje aan. Morgen naar Old Sydney Town.

Newcastle	Newcastle	Lekker op bed

Dag 26, 12 September, 2002

Treinen, dus vroeg wakker, 6:15. We wilden naar Old Sydney Town en die ging pas om 10:00 open dus zijn we nog maar even blijven liggen knuffelen. Bij negenen zijn we gaan rijden en dankzij de Australische bewegwijzering waren we al om 9:45 bij Old Sydney Town +/- 12 km. Daar hebben we echt genoten. Dit is Sydney uit +/- 1800 nagebouwd, toen de Engelsen hun eerste gevangenen hierheen brachten. De bewoners uit die tijd lopen er rond en leven het leven van die tijd. We stonden bij het hijsen van de vlag te kijken (the Union Jack) en werden toegesproken alsof wij de gevangenen waren over de regels en over de kleding. Met name de vrouwen werden geacht rokken te dragen en geen lange broek. Natuurlijk werd Ittie er weer uitgepikt om naar voren te komen als voorbeeld hoe het niet moest, en is ternauwernood ontsnapt aan zweepslagen. De soldaten wisten even niet hoe ze het hadden toen de sergeant zei dat zo'n lange broek niet kon, en Ittie meteen haar broek begon los te knopen. No, no, that woman is crazy. We hebben wel gelachen en Ittie was meteen bekend over het hele park. Je waant je daar echt terug in de tijd, er liep een schaapherder rond met een kudde schapen die ons vroeg of we schapenvlees wilden kopen zonder vet en zonder bot. Bij de herberg hebben we koffie gedronken en even met de militairen gesproken die daar net zaten te eten. Toen we weer verder zouden zat er voor de herberg een minstreel te zingen en te spelen. Ittie vroeg of hij Walsing Mathilda ook kende. De man zei nee dat liedje kennen we hier niet. Ittie zei welwaar, ik heb het zelf op de radio gehoord, waarop de man zei, die is nog niet uitgevonden. Maar hij kende wel het originele liedje waarvan later Walsing Mathilda is afgeleid. Het stamt uit de tijd dat Engeland oorlog voerde tegen Spanje in Holland. Dat heeft hij voor ons gezongen. Nadat we de Town hebben verlaten zijn we even naar Woy woy geweest en hebben daar fish and chips gegeten, en toen terug naar de camping. Morgen weer naar Woy woy naar Ittie haar chat vriendin.

Old Sydney Town	Hijsen v/d vlag	Ittie op het matje	Old Sydney Town
Muren dichtmaken	Minstreel	Gevangenis	Kaarsenmaaker